Van Ginrin Goshiki tot dure biertjes: een dag vol vangsten en vriendschap in Japan

Vanmorgen begon weer eens veel te vroeg. De wekker stond om kwart over zes, terwijl ik gisteravond veel te laat naar bed ben gegaan. Het was nog gezellig in de bar met de mannen van Frieslan Koi, en collega’s uit Engeland. Maar goed, een korte nacht dus. Mijn lichaam protesteerde toen de wekker ging, maar toch eruit, want de koi wachten niet. En eerlijk is eerlijk, ik heb dit zelf zo gepland, dus hup, eruit.

De eerste rit in Japan

Vandaag mocht ik voor het eerst zelf rijden hier in Japan. Met mijn internationale rijbewijs op zak en na al die jaren hier te hebben rondgereden, ken ik de wegen en kwekers inmiddels vrij goed. Dus om kwart over zeven zaten we in de auto op weg naar Conias Koi Farm, gerund door de Hiroi-broers. We gingen daar naartoe voor de Ginrin Goshiki, want die zijn bij hen echt van topkwaliteit. Dat is altijd een spannend moment; je weet nooit precies wat je aantreft bij een afvangst.

“De spanning bij het trekken van de stokjes, ja dat blijft iets bijzonders. Elke keer weer hopen op die perfecte vis.”

Bij aankomst was het, zoals verwacht, druk. Iedereen stond te trappelen om de beste vissen te bemachtigen. We moesten weer stokjes trekken, en dit keer had ik nummer vier. Niet slecht, middelmatig, maar het geeft toch een beetje een zenuwachtig gevoel. Je ziet die vissen al zwemmen en je weet: als iemand voor jou iets pakt wat jij wil, dan is het pech. Er stonden vier bowls klaar, waarvan de beste vissen zwommen in een bowl met een prijskaartje waar je u tegen zegt. Een nissai van 2500 euro, dat gaat wel erg ver.

Drie prachtvissen op het oog

Mijn oog viel meteen op drie vissen: een Ginrin Goshiki, een Ginrin Tancho Goshiki, en een gewone Goshiki. Ze zaten iets hoger in de prijsklasse, maar ze waren fenomenaal. Mooi zuiver, geen spots in het beni, en hun Ginrin glansde als diamanten in het water. Het hart gaat sneller kloppen als je weet dat er maar acht deelnemers zijn, dus de kans is groot dat je iets moois kunt pakken. Bij mijn eerste beurt trok ik de Ginrin Tancho Goshiki eruit. Blij? Ja, ongelooflijk blij. Die vis was echt een juweel.

“Het moment dat ik die Ginrin Tancho Goshiki uit de bowl pakte, ja, dat is waarvoor je hier komt.”

Maar ja, die andere twee vissen bleven lonken. Helaas werden ze in de tweede ronde weggekaapt door andere dealers. Tja, dat hoort erbij. Toch tevreden met mijn vangst, want die ene vis maakt al mijn inspanningen meer dan goed. Maar zoals altijd: je moet geluk hebben én op tijd zijn.

Een vermoeiende dag vol afspraken

Na de vangst bij Conias zijn we snel doorgereden naar Sakazume en Miyatora. Bij Sakazume was er niet veel nieuws, en bij Miyatora had ik nog twee vissen apart staan voor beoordeling. Uiteindelijk hebben we daar één vis gekocht, een mooie Sansai van 62 centimeter, die we meteen aan een klant konden verkopen. Dat geeft altijd een goed gevoel, als je precies vindt wat een klant zoekt.

Speciaalbier en zware koffers

Bij Miyatora kwam er nog iets leuks tussendoor. Takumi, de kweker daar, is inmiddels een goede vriend geworden. Vorig jaar had ik speciaalbier voor hem meegenomen en dat had indruk gemaakt. Dit jaar vroeg hij van tevoren of ik weer wat wilde meenemen. Natuurlijk, daar maak ik graag ruimte voor in mijn koffer. Acht flesjes speciaalbier had ik voor hem meegenomen, maar dat had me wel een zware koffer bezorgd. Op Schiphol bleek mijn koffer bijna 30 kilo te wegen! Voor die extra kilo’s moest ik maar liefst 80 euro bijbetalen. Dus ja, die biertjes waren ineens wel heel duur.

“Ik hoop dat je van het speciaalbier geniet, want die biertjes zijn duur betaald!”

Toen ik dit aan Takumi vertelde, moest hij lachen. En als blijk van waardering kwam hij even later terug met twee flessen sake. Niet zomaar sake, maar een exclusieve variant die je hier niet eens kunt kopen als buitenlander. Dat zijn van die momenten waarop je echt de waardering voelt voor de jarenlange vriendschap en samenwerking.

De dag rustig afsluiten

Na Miyatora zijn we nog langs wat kleinere kwekers gegaan, maar niet veel bijzonders gezien. Wel heb ik wat afspraken gemaakt voor de komende dagen. Er worden namelijk veel afvangsten verwacht, en het wordt een race tegen de klok om overal op tijd te zijn. Vandaag was het relatief rustig, en dat gaf me de tijd om even op adem te komen en met de kwekers te praten. Aan het einde van de middag zijn we teruggereden naar het hotel. Het weer sloeg om en de kooihuizen werden donker, wat het moeilijk maakt om de kleuren van de vissen goed te zien. Toen heb ik besloten om de dag af te sluiten en terug te gaan om even op te frissen.

Vooruitblik op morgen

Morgen wordt weer een drukke dag. Izumiya vangt af, en ook bij Kase en Hiroi wordt het druk. De komende week wordt echt intensief, want er komen enorm veel vissen binnen. Het is altijd spannend om te zien wat je zult aantreffen, en de jacht op de beste koi begint weer. Maar voor nu ga ik lekker vroeg naar bed. Het is echt nodig om wat slaap in te halen na zo’n dag vol spanning en bijzondere momenten. Ik kan niet wachten om morgen weer op pad te gaan.